بر اساس این نقشه جدید، کهکشان‌های عظیم و خوشه‌های کهکشانی پیشتر از حد پیش بینی شده شکل گرفته‌اند، پیش از آنکه انرژی تاریک رشد و توسعه آنها را مختل کند.
اخترشناسان به منظور محاسبه و بررسی ماده تاریک از دوربین پیشرفته هابل استفاده کرده و تصاویری را از خوشه کهکشانی "آبل 1689" در فاصله 2.2 میلیارد سال نوری به ثبت رساندند. این خوشه به اندازه‌ای عظیم است که نیروی گرانش آن نور کهکشان‌هایی که در پس آبل قرار دارند را منحرف می‌کند، پدیده‌ای که به اثر "لنزینگ گرانشی" شهرت دارد.
کهکشان‌های دور افتاده‌تر در پس این خوشه به شکل لکه‌های کج و معوج و یا حباب‌های تغییر شکل داده شده دیده می‌شوند، مشابه تصاویری که می‌توان در اتاق‌های آینه از اجسام مختلف مشاهده کرد. اخترشناسان با مطالعه بر روی این لکه‌ها و حباب‌های تغییر شکل یافته توانستند میزان جرم موجود در خوشه آبل را محاسبه کنند زیرا هرچه میزان جرم در کهکشان بیشتر باشد، میزان اختلال در نور کهکشان‌های همسایه افزایش پیدا می‌کند.
سپس اخترشناسان توانستند با کاستن جرم قابل مشاهده مانند ستاره‌ها و دیگر اجرام، میزان ماده تاریک و نسبت توزیع آن را در سرتاسر خوشه کهکشانی تخمین بزنند.
ماده تاریک بیشترین بخش جهان را اشغال کرده و می تواند با کمک نیروی گرانش، اجسام را به سوی یکدیگر بکشاند. از سویی دیگر انرژی تاریک، ماده را از هم جدا می‌کند. اخترشناسان توانستند این رقابت شدید نیروها را با نقشه برداری از نسبت توزیع ماده تاریک در کهکشان مورد مطالعه قرار دهند.
به گزارش خبرگزاری مهر، بر اساس این نقشه جدید کهکشان آبل نسبت به ابعادی که دارد، حاوی مقادیر غیر منتظره‌ای از ماده تاریک است که این ویژگی سوال‌های جالب توجهی را در رابطه با پیدایش خوشه‌های کهکشانی به وجود می‌آورد. برای تبدیل شدن به چنین خوشه جرمگین و عظیمی، آبل باید بسیار پیشتر از زمانی که انتظار می‌رفت و در دوره‌ای که جهان اولیه بسیار جرمگین بوده ترکیب شدن با دیگر خوشه‌های کهکشانی را آغاز کرده باشد.
مطالعات در پیش رو می‌تواند اسرار بیشتری را درباره این پدیده آشکار کند. طی پروژه CLASH در حدود 25 خوشه کهکشانی طی سه سال مورد مطالعه هابل قرار خواهند گرفت. به این شکل اخترشناسان قادر خواهند بود از ماده تاریک موجود در این خوشه‌ها و نسبت توزیع آن نقشه برداری کرده و اطلاعات بیشتری را در رابطه با روند تکاملی خوشه‌های کهکشانی به دست آورند.
